Portal Przegląd Koniński to wiadomości lokalne z Konina i okolic. Konin, Słupca, Koło i Turek.

– Przez cały czas sumienie bardzo mnie gryzło, ale bałam się mówić! Te młodzieżówki, wiadomo do czego są zdolne – wyjaśnia mieszkanka wieżowca, przy którym w listopadzie 2019 roku podczas policyjnego pościgu zginął 21-letni Adam. Kobieta twierdzi, że wszystko dokładnie widziała przez okno. Czyżby po ponad dwóch latach od tragedii właśnie przemówił kluczowy świadek zdarzenia?

Wczoraj po raz kolejny ojciec Adama pojawił się na placu zabaw, gdzie obok niewielkiego krzyża stoi zdjęcie jego syna. Przed kamerami oświadczył, że zarzut postawiony przez Prokuraturę Regionalna w Łodzi policjantowi z Konina to… kpina z ludzkiego życia. – Podczas rozprawy, wraz z moim pełnomocnikiem będziemy wnosili o zmianę zarzutu nieumyślnego spowodowania śmierci na zabójstwo – mówił.

Obok ojca Adama przy placu zabaw pojawili się rzekomi świadkowie tragedii. – Nie mogę już tego słuchać, dlatego postanowiłam wyjść – mówiła mieszkanka wieżowca, która pojawiła się nieoczekiwanie. – Pamiętam wszystko dokładnie, każdy szczegół. W kuchni coś sobie szykowałam, gdy usłyszałam brzydki przeraźliwy kibolski krzyk. Przestraszyłam się, ale podeszłam do okna. Chłopak biegł pierwszy bardzo szybko, policjant też. Krzyczał stój bo strzelam, bramka na plac zabaw była zamknięta, ale chłopak w pewnym momencie skręcił. Obaj się zbiegli przed bramką. W pewnym momencie chłopak się potknął lewą nogą o chodnik, stracił równowagę i złapał się policjanta. Ten był zdezorientowany. Doszło do szarpaniny. Potem padł głuchy strzał. Wszyscy mówią, że rozległ się hen w górę, ale ja byłam najbliżej i ledwo słyszałam. Oni byli w ciepłych kurtkach, przy sobie. Strzał był wytłumiony. Po tym jak padł policjant wołał: „patrz na mnie, otwórz oczy, nie zamykaj”. Trzymał chłopaka na rękach, potem otworzył bramkę (otwierała się do siebie) podciągnął chłopaka i położył na chodniku. Przyklęknął, zaczął go reanimować, ale w pewnym momencie podniósł kurtkę. Na białej koszuli pośrodku, ale bliżej serca była czerwona plama. Wtedy zawołał do swojego kolegi „Marcin dzwoń na pogotowie”. Krzyczał głośno, ale tego też nikt nie słyszał. Potem przyjechała karetka.

Jak to się stało, że dopiero teraz świadek, prawdopodobnie jedyny naoczny, postanowił mówić? – Jak chodzili policjanci i rozpytywali to się bałam, nie otwierałam drzwi, wiadomo co się wtedy działo – tłumaczy kobieta. – Raz jednak zadzwoniłam na 997, odezwało się 112. Jak opowiedziałam panu co widziałam, on poradził, żebym zadzwoniła na policję. No przecież dzwoniłam.

Od momentu tragedii kobieta zasłania okno, przez które wtedy wszystko obserwowała. – Cały czas mam to przed oczami – wyjaśnia. – I to, jak policjant trzyma się rękami za twarz i płacze, gdy lekarz stwierdza zgon.

Na razie nie wyznaczono jeszcze terminu pierwszej rozprawy, a opowieści mieszkanki wieżowca pokrywają się z ustaleniami śledczych. – Funkcjonariusz policji prowadził pościg z niezabezpieczoną bronią, trzymając palec prawej dłoni w pobliżu języka spustowego. Podczas próby pochwycenia uciekającego, podejrzany użył do tego ręki, w której trzymał przeładowany pistolet, kierując broń w stronę 21-latka, na skutek czego doszło do niezamierzonego wystrzału. Pocisk przebił klatkę piersiową Adama C. na wylot, w kierunku od tyłu ku przodowi, powodując rozległe obrażenia wewnętrzne i w konsekwencji zgon pokrzywdzonego – informował tuż p postawieniu zarzutu policjantowi Krzysztof Bukowiecki, rzecznik Prokuratury Regionalnej w Łodzi.

na