Portal Przegląd Koniński to wiadomości lokalne z Konina i okolic. Konin, Słupca, Koło i Turek.
Co jakiś czas dworcowy tunel w Koninie wypełniają dźwięki wiolonczeli. W ten sposób życie podróżnych spieszących się na pociąg i mieszkańców miasta umila Tetiana Volvin z Ukrainy. Wyjechała z kraju po wybuchu wojny, kiedy jej uczniowie z Ternopolskiego Kolegium Muzycznego oraz szkoły muzycznej zaczęli uciekać z kraju ogarniętego konfliktem. – Chcę dzielić się muzyką z innymi, bo wierzę, że potrafi łączyć ludzi i dawać im nadzieję – mówi wiolonczelistka.
Tetiana Volvin pochodzi z Tarnopola na Zachodniej Ukrainie. Zaczęła grać na wiolonczeli, gdy miała osiem lat. Od tego czasu muzyka stała się całym jej życiem. – Studiowałam we Lwowie i ukończyłam Lwowską Narodową Akademię Muzyczną im. Mykoły Łysenki – mówi. – W Ukrainie pracowałam w Ternopilskim Kolegium Muzycznym oraz w szkole muzycznej jako wykładowczyni i akompaniatorka.
Trzy lata temu przyjechała do Polski, a następnie przeniosła się do Niemiec, gdzie obecnie mieszka. – Bardzo często jednak bywam w Koninie, ponieważ tutaj mieszkają moje dzieci, Sofia i Andrzej – dodaje.
Polska stała się dla jej dorosłych już dzieci krajem nieprzypadkowym. – Mamy polskie korzenie, babcia Sofii i Andrzeja była Polką – mówi. – Dlatego ten kraj jest dla nas bliski, zarówno kulturowo, jak i duchowo. Spotykam tu wielu życzliwych ludzi. Kiedy przyjeżdżam do Konina, czuję się jak w domu, naprawdę odpoczywam.
Tetiana wybrała Niemcy ze względu – jak mówi – na możliwość lepszych zarobków. Tam również gra na ulicach. Bierze też udział w zorganizowanych koncertach. – Lubię łączyć klasykę z innymi stylami: tangiem, jazzem czy melodiami ludowymi. To zawsze jest dla słuchaczy czymś zaskakującym – mówi.
Koniński tunel dworcowy, jak przyznaje, jest dla niej przychylną sceną. Zagonieni przechodnie zatrzymują się, wrzucają pieniądze… Jednak Tetiana ma inne marzenia na przyszłość. – Chciałabym kiedyś stworzyć własną klasę muzyczną albo małą szkołę, gdzie mogłabym uczyć dzieci i młodzież. Chcę, aby muzyka była dla nich źródłem radości – mówi dodając, że wiolonczela pozostanie z nią na zawsze. – Muzyka mnie inspiruje, chcę się nią dzielić. Wierzę, że łączy ludzi i daje im nadzieję.
