Portal Przegląd Koniński to wiadomości lokalne z Konina i okolic. Konin, Słupca, Koło i Turek.

Notoryczne zwolnienia z lekcji w-f, siedzący tryb życia przy książkach, godziny spędzane przed komputerem. Trudno się dziwić, że już w najmłodszych latach pojawiają się wady postawy u dzieci. Najważniejsze w ich leczeniu jest szybkie rozpoznanie i rozpoczęcie terapii obejmującej zarówno pracą manualną, jak i ćwiczenia korekcyjne. Ważna jest również zmiana nieprawidłowych nawyków ruchowych dziecka podczas codziennego funkcjonowania. O tym, jak walczyć z wadami postawy i jakich unikać zagrożeń rozmawiamy z Wojciechem Kuliczkowskim, fizjoterapeutą.

– Jakie najczęściej wady postawy stwierdzane są u młodych osób?

– Najczęściej choć nie ma tu reguły, wady jakie można zaobserwować u młodych osób to: pochylone sylwetki, odstające łopatki, spłycenie kifozy lub lordozy kręgosłupa, osoby ze skoliozą lewo- czy prawostronną. Bywają też osoby ze skoliozą prawo- i lewostronną jednocześnie – problem jest wtedy w dwóch segmentach kręgosłupa. Nie są też rzadkością osoby z przodopochyleniem lub tyłopochyleniem miednicy. Wady nie kończą się tylko na samej talii, bo bardzo często mam do czynienia z koślawością lub ze szpotawością kolan czy stóp. Zdarzają się też bardziej złożone problemy jak deformacje klatki piersiowej, które to mogą znacząco osłabić funkcję organów wewnętrznych. Nierzadko jest tak, że nie widzimy wad u swoich dzieci i zgłaszamy ich do specjalistów, gdy wada jest już bardzo głęboka, gdy już rówieśnicy zaczynają niestety im dokuczać. W wielu przypadkach można byłoby tego uniknąć.

– W jaki sposób powinno się walczyć z wadami postawy?

– Im wcześniej zaczniemy walkę z jakąkolwiek dysfunkcją tym lepiej. Szybciej i sprawniej wrócimy takiego młodzieńca lub siebie na właściwy tor. Do tego posłużą nam ćwiczenia w domu dobrane przez fizjoterapeutę. Basen i nauka pływania lub ćwiczenia w wodzie z ratownikiem. Na pewno nie idźmy w stronę pajączków do korekcji pleców. Były one kiedyś bardzo popularne i bardzo dobrze, że ich popularność spadła, choć do tej pory zdarza mi się spotykać pacjenta noszącego taki sprzęt. Pajączkiem nie osiągniemy celu długotrwałego. To znaczy nasze plecy są proste jak tego pajączka aktualnie nosimy (uczymy się do reakcji na sygnał przy zgarbionych plecach), gdy go ściągamy wracamy do postawy sprzed noszenia. Niestety, tu nie ma dróg na skróty. Nie zwalniajmy także z wychowania fizycznego naszych pociech, a jeśli jest taka możliwość, zapiszmy je na dodatkowe zajęcia ruchowe czy właśnie wyżej wymieniony przeze mnie basen. Osoby prowadzące takie ćwiczenia również wychwycą nieprawidłowość u dziecka i, jeśli wada będzie znikoma, wprowadzą w zajęcia elementy korekcyjne lub zasugerują wizytę właśnie u specjalisty. Trzeba po prostu za swoją lub dziecka postawę i zdrowie się wziąć. Nikt za nas tego nie zrobi. Zabawy, odpoczynek nie są tymi jakimi je znamy z naszego dzieciństwa. Już nikt, lub rzadko kto, bawi się na dworze naturalnie wzmacniając swoje mięśnie i prawidłowo rozwijając swoją sylwetkę. Kiedyś wszystkie trzepaki były zajęte, bawiono się chociażby w podchody. Prawie wszystkie zabawy były ruchowe. Dziś odpoczywa się wręcz kalecząc swoją postawę najczęściej przed telefonem, telewizorem czy komputerem. Nie mówię, że taki odpoczynek jest zły. Bo nie jest, jeśli tylko zadbamy przy nim o prawidłową postawę i pod warunkiem, że nie będziemy przy tym przeginać czasowo, tylko tak odpoczywać i włączymy do tego aktywność ruchową.