Portal Przegląd Koniński to wiadomości lokalne z Konina i okolic. Konin, Słupca, Koło i Turek.

– Czy każdy może zostać maratończykiem?

– Myślę że tak. Maraton (jak taniec towarzyski) jako dyscyplina sportowa jest zakwalifikowany do sportu o umiarkowanej intensywności wysiłku – jeśli tylko dobrze się do tego przygotuje fizycznie i mentalnie oraz, gdy nie zabraknie zdrowego rozsądku, to każdy może zostać maratończykiem – oczywiście eliminując osoby z przeciwwskazaniami.

– Jakie są przeciwwskazania?

– Przeciwskazaniami bezwzględnymi do uprawiania intensywnego sportu są ciężko chorzy ludzie, którzy nie są w stanie podjąć takich wysiłków. Drugą grupę stanowią przeciwskazania do czasowego zawieszenia wysiłku fizycznego np. w trakcie ostrego incydentu naczyniowego: zawał serca, zator płuc, tętniak rozwarstwiający aorty, zapalenie mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu serca powodujące zaburzenia hemodynamiczne, niestabilna choroba wieńcowa, zaostrzenie niewydolności serca, udar mózgu, a także ostre infekcje – co może spowodować również konieczność pożegnania się z intensywnym sportem na zawsze.

– W jaki sposób należy się przygotować?

– To bardzo złożone pytanie – wszystko zależy od wyznaczonego celu. Powiedziałbym tak – im wyższy cel, tym to przygotowanie powinno być bardziej profesjonalne – z użyciem nowoczesnych technologii, porad specjalistów od fizjologii wysiłku, odżywiania, mądrego trenera oraz oceny wydolności organizmu.

– Czy konieczne jest wcześniejsze przeprowadzenie badań? Jakie to powinny być badania?

– Odpowiem może przewrotnie – jak wchodziłem na Kilimandżaro, szedł z nami kolega po siedemdziesiątce, który przeczytał w internecie, że wejście na tę górę to tak jak na Śnieżkę tylko trochę wyżej. Zrobił konsultacje licznych specjalistów – każdy powiedział mu, że spokojnie może iść – ale jedynym wysiłkiem przed podróżą w Polsce to była droga z domu do samochodu. Efekt był taki, że po drugim dniu marszu już wiedział, że nie wejdzie na szczyt. Na drugim biegunie jest nieżyjący już Aleksander Doba, który wszedł na szczyt Kilimandżaro i tam zmarł – przepłynąwszy wcześniej samotnie 3 razy kajakiem Atlantyk. Powyższe przykłady są po to, że nie ma reguły – każdy jest inny – tak jak wcześniej powiedziałem, wszystko zależy od celu i presji wyniku. Im lepsze przygotowanie, tym mniejsze ryzyko utraty zdrowia i życia.

– Czym grozi podjęcie się tak ekstremalnego wysiłku bez wcześniejszej diagnostyki, konsultacji lekarskiej oraz przygotowania?

– Każdy z nas słyszał pewnie o Biegu Wazów (bieg narciarski na dystansie 90 km, średnio ok. 15 tys. biegaczy, średnia wieku 51 lat). W 2004 roku wszystkich biegaczy poddano badaniom w kierunku zaburzeń rytmu – po biegu migotanie przedsionków wystąpiło 5,3 razy częściej niż u osób niestartujących, a czynnikami ryzyka wystąpienia arytmii były lepsze czasy oraz większa liczba startów. Badania i obserwacje osób uprawiających wysiłki powyżej cytowane, tj. powyżej 300 min. umiarkowanego wysiłku tygodniowo lub powyżej 150 minut dużego wysiłku tygodniowo (nie mówiąc o dopingu) są krótko rzecz biorąc niezdrowe! Zwiększają ryzyko brady i tachyarytmii (migotania przedsionków), włóknienia serca i ryzyko nagłego zgonu sercowego. Reasumując: sport jest dla każdego, w każdym wieku, ale najważniejszy jak we wszystkim jest zdrowy rozsądek. Na pewno warto spacerować, ale dodatkowe korzyści zdrowotne może przynieść intensywniejsze pływanie, bieganie czy jazda rowerem!

– Dziękuję za rozmowę.