Portal Przegląd Koniński to wiadomości lokalne z Konina i okolic. Konin, Słupca, Koło i Turek.
Terapia aerozolowa to technika dostarczania leków stosowana głównie w leczeniu lub zapobieganiu przeziębieniom, stanom zapalnym i infekcjom dróg oddechowych. Terapia aerozolowa wymaga urządzenia, które redukuje substancje lecznicze do mikroskopijnych cząsteczek mogących z większą łatwością docierać do błon śluzowych nosa, krtani, tchawicy, oskrzeli i płuc.
Wdychanie leku w postaci terapii aerozolowej zapewnia wysoką skuteczność terapeutyczną, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę stosunek niezbędnych dawek terapeutycznych i zdolność do selektywnego leczenia górnych, środkowych lub dolnych dróg oddechowych. Tylko cząstki o średnicy aerodynamicznej poniżej 5 mikronów są w stanie dotrzeć do oskrzelików i pęcherzyków płucnych w znacznych ilościach, aby wywierać działanie swoją swoją aktywnością. Zaletą tej drogi podania jest :
· maksymalny efekt miejscowy i szybkie działanie terapeutyczne,
· miejscowa biodostępność leku jest znacznie zwiększona, a dyfuzja ogólnoustrojowa jest znacznie zmniejszona.
· Lek jest dostarczany bezpośrednio do leczonego miejsca.
· Do osiągnięcia efektu terapeutycznego można użyć mniejszych dawek leku.
· Minimalna częstość występowania skutków ubocznych, znacznie mniejsza niż przy podawaniu ogólnoustrojowym.
· Łatwość użycia w domu, nawet dla dzieci i osób starszych.
Kilka substancji farmakologicznych przyjmowanych wziewnie ma słabą ogólnoustrojową biodostępność, ponieważ są one inaktywowane przez enzymy płucne (agoniści receptora beta 2) lub inaktywowane podczas pierwszego przejścia przez wątrobę (kortykosteroidy).
W medycynie aerozol składa się z dyspersji w ośrodku gazowym (zwykle w powietrzu, ale także w tlenie), cieczy, roztworze lub substancji stałej. Urządzenie do terapii aerozolowej, zwane nebulizatorem, przekształca lek w aerozol z bardzo drobnymi kroplami. Ciecz, wprowadzana przez dyszę, jest rozpraszana przez dyfuzor, co umożliwia jej transport przez oskrzeliki płucne. Po inhalacji bardzo drobne cząstki (stałe lub płynne), trwale zawieszone w aerozolu, są osadzane i wchłaniane przez błony śluzowe dróg oddechowych. Aerozoloterapia pozwala zatem uzyskać ukierunkowane działanie miejscowe, bez angażowania organizmu na poziomie ogólnoustrojowym.
Inhalator
Kompaktowy i poręczny inhalator umożliwia wysokiej jakości nebulizację dowolnym rodzajem leku lub roztworem olejowym. W szczególności inhalatory są w stanie generować kropelki o mniejszej średnicy niż nebulizatory ultradźwiękowe. Im więcej wytworzonej „mgły” składa się z małych kropelek, tym łatwiej będzie dotrzeć do dolnych dróg oddechowych. Jeśli lekarz prowadzący przepisał terapię opartą na kortyzonie lub substancjach oleistych, technologia tłokowa umożliwia prawidłową nebulizację bez jakichkolwiek zmian molekularnych leku. Urządzenie jest dostarczane razem z maską dla dorosłych i dzieci, widelcem do nosa, ustnikiem, ampułką do czyszczenia i filtrami. Przenośny inhalator tłokowy może być stosowany w leczeniu zapalenia oskrzeli, zapalenia zatok, alergii i przeziębienia. Niezwykle ciche i energooszczędne urządzenie jest wyposażone w wysokowydajną baterię litową, którą można łatwo naładować za pomocą dołączonej ładowarki Micro-USB. Bardzo wygodny w przenoszeniu dzięki niewielkiej wadze i kompaktowym rozmiarom, gwarantuje wysoką skuteczność atomizacji i nebulizacji, co sprawia, że wchłanianie leków jest bardziej efektywne.
Dyfuzja aerozolu wzdłuż dróg oddechowych jest uwarunkowana różnymi parametrami, które zależą od samego leku lub od cech anatomicznych, fizjologicznych i patologicznych pacjenta.
· Charakter leku: budowa chemiczna, rozpuszczalność, higroskopijność;
· Preparat farmaceutyczny (charakterystyka aerozolu): charakterystyka rozpylonych cząstek, wielkość, gęstość, prędkość, ładunek elektryczny;
· Formulacja (na przykład: związki rozpuszczalne w tłuszczach, takie jak kortyzon i deksametazon, są szybciej wchłaniane);
· Miejsce osadzania leku i mechanizm eliminacji;
· Urządzenie dostarczające: szybkość nebulizacji, ciśnienie i warunki podawania.
· Charakterystyka pacjenta: płeć, wiek, morfologia płuc, drożność dróg oddechowych i obecne patologie.
· Charakterystyka wdechu: objętość wdechowa, prędkość przepływów wdechowych, częstość oddechów, czas bezdechu
Terapia aerozolowa kojarzy się nie tylko z zimą i przeziębieniami, ale także z nadejściem wiosny i alergią, która coraz częściej występuje w tym sezonie.
Terapia aerozolowa pozwala na:
· Nawilżenie dróg oddechowych;
· Umożliwia lokalne podanie leku odparowanego w roztworze fizjologicznym;
· Zmniejszenie skurczy oskrzeli, wpływające na światło oskrzeli i obrzęk błon śluzowych dróg oddechowych;
· Zwiększenie płynności wydzieliny tchawiczo-oskrzelowej, aby ułatwić jej eliminację.
Najczęściej stosowanymi substancjami leczniczymi w aerozolu są:
· Mukolityki;
· Kortyzony;
· Antybiotyki;
· Środki przeciwzapalne;
· Profilaktyczne leki przeciwalergiczne;
· Leki przeciwastmatyczne;
· Leki rozszerzające oskrzela.
Aerozol jest powszechnie stosowany w terapii wielu schorzeń układu oddechowego, dla których najskuteczniejszym sposobem podawania leków jest droga wziewna: nieżyt nosa, zapalenie zatok, zapalenie migdałków, przeziębienia, oskrzela, zapalenie płuc, odoskrzelowe zapalenie płuc, tchawica, krztusiec, zapalenie płuc, zapalenie gardła, itp. Inne wskazania do stosowania terapii aerozolowej obejmują postępowanie w zaostrzeniach i długotrwałe leczenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), leczenie mukowiscydozy oraz złagodzenie objawów w opiece paliatywnej. W leczeniu astmy oskrzelowej może być również wskazane ograniczone stosowanie nebulizatorów. Skuteczność terapii jest większa doustnie, podczas gdy w nosie pozostaje duża część roztworu, który nie może dotrzeć do dolnych dróg oddechowych, takich jak małe oskrzela. Na ogół cząstki o średnicy większej niż 8 mikronów uderzają na poziomie części ustnej gardła, podczas gdy cząsteczki aerozolu zdolne do osadzania się na poziomie dolnych dróg oddechowych mają wymiary od 0,5 do 5 mikronów. Ponadto tylko 10-15% podanego leku jest wchłaniane przez płuca: z tego powodu ważne jest, aby prawidłowo używać nebulizatora.
Nebulizatory są najłatwiejszymi w użyciu urządzeniami do terapii w aerozolu i umożliwiają wdychanie leku podczas normalnego oddychania. Zadaniem tych urządzeń jest przekształcenie substancji leczniczej w drobne kropelki (podobne do mgiełki). Lek wprowadza się do specjalnej ampułki aerozolującej, wykonanej ze szkła lub tworzywa sztucznego, według dawek ustalonych i przepisanych przez lekarza. Urządzenie do aerozolu składa się ze sprężarki powietrza, która emituje strumień powietrza, który dociera do ampułki zawierającej lek przez plastikową rurkę. Przepływ powietrza osiąga dużą prędkość i generuje podciśnienie, które zasysa lek z ampułki, tworząc maleńkie kropelki, które pozostają w zawiesinie (mieszanina gazu + cieczy = aerozol). Jakość aerozolu zależy w dużej mierze od wielkości kropelek leku: im są one mniejsze, tym bardziej mają tendencję do równomiernego osadzania się na błonie śluzowej dróg oddechowych. W szczególności rozpylane cząsteczki muszą mieć średnią wielkość 2-4 mikronów, aby uzyskać leczniczy efekt w dolnych drogach oddechowych (tylko najmniejsze cząsteczki mogą dotrzeć do oskrzeli w głąb).
Oprócz nebulizatora i ampułki urządzenie zawiera również szereg różnych akcesoriów, które można dobrać w zależności od potrzeb:
· Ustnik: należy go trzymać między zębami, usta zamknięte, a nos zamknięty palcami lub klipsem. Jeśli pozwala na to wiek i zdolność do współpracy pacjenta, ustnik jest preferowanym automatem do inhalacji dolnych dróg oddechowych. W porównaniu z maską faktycznie zapobiega odkładaniu się leku w nosie (pamiętaj, że nos działa jak filtr, ograniczając terapeutyczne działanie substancji leczniczej).
· Maska: musi być używana w przypadkach, gdy użycie maski w aerozolu nie jest łatwe do nałożenia, jak w przypadku stosowania w pediatrii. Maska musi dobrze przylegać do twarzy, aby nie rozproszyć roztworu na zewnątrz; musi jednocześnie zakrywać usta i nos. Jest to najwygodniejsze w użyciu urządzenie, ale może również osadzać aerozol na skórze twarzy, oczu i błonach śluzowych nosa, który może przefiltrować substancję leczniczą, zanim dotrze do miejsca docelowego zabiegu.
· Widelec nosowy: stosuje się w przypadku bezpośredniego podania na błonę śluzową nosa;
Jedną z form inhalatora, bardzo dobrze sprawdzającą się szczególnie u małych dzieci jest komora inhalacyjna. Specjalnie zaprojektowana w celu ułatwienia terapii astmy u wszystkich pacjentów. Drastycznie zmniejsza osadzanie się leku na poziomie jamy ustnej i gardła i ułatwia koordynację pomiędzy dozowaniem wcześniej odmierzonego sprayu a inhalacją. Wskazania terapeutyczne do stosowania komory inhalacyjnej to astma i przewlekła obturacyjna choroba płuc.
