Portal Przegląd Koniński to wiadomości lokalne z Konina i okolic. Konin, Słupca, Koło i Turek.
– Panie doktorze, co to jest zakrzepica żylna?
– Jest to sytuacja, w której dochodzi do powstania zakrzepu w układzie żylnym. Wyróżniamy układy żył głębokich oraz powierzchownych. Znacznie bardziej niebezpieczna jest zakrzepica żył głębokich, może ona dotyczyć kończyn dolnych oraz górnych (znacznie rzadziej). Najgroźniejszym powikłaniem zakrzepicy żył głębokich jest zatorowość płucna – to stan, w którym dochodzi do migracji skrzeplin do naczyń płucnych. Jest to związane z ponad 50-procentową śmiertelnością. Częstotliwość występowania zakrzepicy żył głębokich to około 1-2 przypadki na 1000 osób rocznie.
– Jakie są objawy tej choroby?
– Przede wszystkim jest to obrzęk i ból kończyny podczas chodzenia, a także: bolesność uciskowa, zwiększone napięcie łydki, ból w czasie spoczynku, zasinienie kończyny, zwiększone ucieplenie. Niestety, tylko około 50 procent chorych z zakrzepicą ma objawy kliniczne. Objawami zatorowości płucnej mogą być: duszność, ból w klatce piersiowej, krwioplucie, a niekiedy pierwszym objawem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej jest nagłe zatrzymanie krążenia.
– Jakie są przyczyny zakrzepicy?
– Do powstania zakrzepu w żyle przyczyniają się: spowolnienie przepływu krwi w żyle wskutek ucisku, unieruchomienia kończyny, np. w opatrunku gipsowym; uszkodzenie ściany naczynia – leczenie operacyjne, nakłucie żył, uraz żyły; zaburzenia mechanizmów krzepnięcia – wrodzone trombofilie (nadkrzepliwość) lub nabyte wskutek przyjmowania leków np. antykoncepcyjnych.
– Kto znajduje się w grupie ryzyka?
– Ryzyko zakrzepicy rośnie wraz z wiekiem. Bardziej narażone są osoby powyżej 40. roku życia, otyłe (BMI > 30), po rozległych operacjach, po urazach kończyn z unieruchomieniem, chorzy onkologicznie. Ryzyko wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej zwiększa długotrwała podróż w pozycji siedzącej – więcej niż 4 godziny (samolot, samochód), przyjmowanie leków antykoncepcyjnych (plus palenie papierosów – bardzo mocno zwiększa ryzyko), chemioterapia, hormonalna terapia zastępcza, przebyty epizod zakrzepicy żylnej, ciąża i połóg, rodzinne występowaniem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, posocznica, choroby autoimmunologiczne, żylaki kończyn dolnych.
– Na czym polega leczenie?
– Polega na przyjmowaniu leków przeciwkrzepliwych oraz stosowaniu stopniowanego ucisku, czyli kompresjoterapii. W bardzo wyjątkowych sytuacjach można rozważyć leczenie zabiegowe głównie endowaskularne: tromboliza na cewniku lub założenie filtra do żyły głównej, ewentualnie założenie stentu w miejscu zwężenia. Wśród leków przeciwkrzepliwych wyróżniamy podawane podskórnie heparyny drobnocząsteczkowe oraz od pewnego czasu nowe doustne leki antykoagulacyjne tzw. NOAC. Czasami jeszcze się stosuje stare leki przeciwkrzepliwe takie jak acenokumarol lub warfaryna. Wstępny czas leczenia wynosi 3 miesiące, po tym czasie powinna być ocena i podjęcie decyzji o kontynuowaniu leczenia lub włączenia profilaktyki wtórnej, czyli takiego postępowania, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia ponownego epizodu zakrzepicy żylnej.
– A na czym powinna polegać profilaktyka, jeśli chodzi o zakrzepicę?
– Modyfikacja czynników ryzyka: redukcja masy ciała, leczenie żylaków kończyn dolnych, odstawienie leków antykoncepcyjnych, hormonalnej terapii zastępczej, aktywny tryb życia – niekanapowy, stosowanie kompresjoterapii, a w określonych sytuacjach jak np. leczenie operacyjne, unieruchomienie, długie podróże – szczególnie u osób z grupy wysokiego ryzyka – stosowanie profilaktyki farmakologicznej.
– Dziękuję za rozmowę.
