Zaburzenia żywieniowe to zespół schorzeń, które charakteryzują się nieprawidłowościami w przyjmowaniu pokarmów – kompensacyjnymi i nietypowymi zachowaniami i myślami związanymi z jedzeniem. Zaburzenia odżywiania mogą przybierać różną formę. Najczęściej obejmują jadłowstręt psychiczny, czyli anoreksję, bulimię oraz napady objadania się. Wbrew obiegowej opinii nie zawsze związane są troską o swój wygląd. Zazwyczaj mają głębsze podłoże psychiczne i mogą wynikać z chęci sprawowania kontroli nad własnym ciałem i życiem. Zaburzenia jedzenia najczęściej dotykają nastolatków, choć chorują na nie również osoby dorosłe. W każdym przypadku jest to poważny problem, który wymaga konsultacji ze specjalistą z dziedziny psychiatrii. Na wizytę lekarską możesz umówić się tutaj: https://enel.pl/lekarze/warszawa/psychiatra_144/. W leczeniu zaburzeń odżywiania wsparciem jest także psychoterapia.
Niepokojące symptomy różnią się w zależności od rodzaju zaburzenia. Anoreksja objawia się jadłowstrętem i obsesyjnym kontrolowaniem wagi. Bulimia, czyli żarłoczność psychiczna, polega na napadach obżarstwa i zwracaniu pokarmu, czemu towarzyszy poczucie winy. Inne problemy z odżywianiem się obejmują m.in. kompulsywne objadanie się, zespół przeżuwania (ruminacji) oraz AFRID (Avoidant/Restrictive Food Disorder), czyli zaburzenie polegające na znacznym ograniczeniu lub unikaniu pokarmów.
Anoreksja, nazywana także jadłowstrętem psychicznym, należy do najbardziej znanych i niebezpiecznych zaburzeń odżywiania się. Choroba objawia się skrajnie niską masą ciała, zniekształconym postrzeganiem własnej sylwetki oraz duży lękiem przed przybraniem na wadze. Osoby cierpiące na anoreksję często podejmują ekstremalny wysiłek, aby kontrolować swoją sylwetkę mimo niedowagi. Wśród nich znajdują się m.in. nadmierne ćwiczenia, obsesyjne liczenie kalorii, stosowanie środków przeczyszczających lub wymiotowanie po jedzeniu. Niepokojące zachowania często znacząco zaburzają ich aktywność społeczną i zdrowotną. Nieleczona anoreksja może prowadzić do śmierci.
Żarłoczność psychiczna jest także poważnym zaburzeniem, które może potencjalnie zagrażać życiu. Osoby zmagające się z bulimią doświadczają kompulsywnych napadów objadania się i przeczyszczania żołądka. Chorobie towarzyszy poczucie winy i braku kontroli nad jedzeniem. Podczas epizodów nadmiernego jedzenia chory spożywa duże ilości żywności w krótkim czasie, a następnie próbuje pozbyć się przyjętych kalorii w niezdrowy sposób m.in. przez wymioty, intensywne ćwiczenia lub stosowanie środków przeczyszczających. Z chorobą często wiąże się nadmierna koncentracja na wadze i kształcie ciała oraz surowa ocena domniemanych mankamentów.
Częstym zaburzeniem odżywiania są napady objadania się. Charakteryzuje się tym, że osoba regularnie je za dużo i nie ma kontroli nad ilością tego, co spożywa. Chorzy sięgają po duże ilości jedzenia, nawet gdy nie są głodne, kontynuują posiłek pomimo osiągnięcia stanu nieprzyjemnej pełności. Po epizodzie obżarstwa chory czuje się winny i zniesmaczony swoim zachowaniem. W odróżnieniu od bulimii nie próbuje jednak kompensować obżarstwa ćwiczeniami lub wymiotami. Posiłki często spożywa w samotności, aby ukryć swój problem. Epizod obżarstwa zwykle ma miejsce przynajmniej raz na tydzień.
To zaburzenie polegające na ograniczeniu lub unikaniu pokarmów, przez co chory nie spełnia minimalnych dziennych wymagań żywieniowych. Nie jest zainteresowany żywieniem, unika posiłków o określonym smaku, kolorze lub zapachu. Obawia się także możliwego zadławienia.