Portal Przegląd Koniński to wiadomości lokalne z Konina i okolic. Konin, Słupca, Koło i Turek.

Przysadka mózgowa mimo niewielkich rozmiarów ma kluczowe znaczenie dla zdrowia całego organizmu. Metodą, która służy diagnostyce jej schorzeń, jest rezonans magnetyczny przysadki mózgowej.

Co to jest przysadka mózgowa?

Przysadka mózgowa to niewielki gruczoł zlokalizowany u podstawy czaszki. Przysadka wytwarza rozmaite hormony oraz stymuluje do ich produkcji również inne hormony. Od jej prawidłowej pracy zależą m.in. takie procesy jak wzrost dzieci, wydalanie moczu, laktacja, przemiana materii czy odczuwanie określonych emocji. Jeżeli w jej obrębie zacznie rozwijać się nowotwór, wiele z tych procesów może ulec znacznym zaburzeniom. Kluczowe jest więc postawienie odpowiedniej diagnozy. Szybkie i precyzyjne rozpoznanie zmian umożliwia rezonans przysadki mózgowej.

Rezonans przysadki mózgowej – co to za badanie i jakie zmiany może ujawnić?

Rezonans przysadki mózgowej pozwala na określenie patologicznych zmian w obrębie gruczołu lub jego bezpośrednim sąsiedztwie. Badanie jest niezwykle szczegółowe, dzięki czemu lekarz jest w stanie wykryć nawet bardzo niewielkie zmiany określane mianem mini gruczolaków. Są to guzki nieprzekraczające wielkością 10 mm. W przypadku większych zmian nowotworowych badanie pozwala także określić zasięg guza oraz stosunek zmian do nerwów wzrokowych.

Problemy z funkcjonowaniem przysadki mózgowej najczęściej związane są w rozwijającym się nowotworem. Warto w tym miejscu podkreślić, że w większości przypadków nie jest to nowotwór złośliwy, a raczej niewielki guz, który rosnąc, zaczyna w nadmiarze wydzielać poszczególne hormony. Dzięki badaniu rezonansem lekarz może rozpoznać m.in. następujące zmiany:

• guz prolaktynowy – stanowi około 50% wszystkich gruczolaków przysadki. Obecność tej zmiany może powodować zaburzenia miesiączkowania, niepłodność, spadek libido, zaburzenia laktacji oraz nadmierne owłosienie u kobiet lub ginekomastię u mężczyzn.
• guz kortykotropiny – wywołuje nadczynność nadnerczy i może prowadzić do rozwoju choroby Cushinga. Prowadzi do takich zaburzeń jak otyłość, rozstępy, cukrzyca, nadciśnienie, zaokrąglenie twarzy, nadmierne owłosienie u kobiet, bóle kości, osłabienie mięśni lub gwałtowne zmiany nastroju.
• guz somatotropiny – wytwarza nadmiar hormonu wzrostu. Może to prowadzić do gigantyzmu u dzieci oraz nadmiernego rozrostu niektórych części ciała. Dodatkowo wywołuje nadciśnienie, bóle stawów oraz utratę masy kostnej, co może prowadzić do osteoporozy. Wśród dolegliwości znajdują się także osłabienie mięśni, nadmierna potliwość i zaburzenia pracy serca.
• guz tyreotropinowy – wywołuje nadczynność tarczycy, produkcja hormonu TSH. Powoduje m.in. takie dolegliwości jak drażliwość, zaburzenia koncentracji, drżenie rąk, nadwrażliwość na ciepło, osłabienie mięśni, biegunki, zaparcia i spadek masy ciała.

Rozrastające się guzy, nawet te stosunkowo niegroźne, mogą uciskać pobliskie nerwy i tkanki. W efekcie pacjent może odczuwać zawroty i bóle głowy lub zaburzenia widzenia. Pogorszeniu może także ulec funkcjonowanie gałek ocznych i powiek.

Jakie są wskazania do wykonania rezonansu przysadki mózgowej?

Przysadka to gruczoł, który znajduje się w obrębie czaszki. Aby z całą pewnością stwierdzić lub wykluczyć obecność nowotworu, a także określić rozmiar i położenie guza, konieczne jest wykonanie badania obrazowego. Do tego celu stosuje się metodę rezonansu magnetycznego, który jest w stanie ukazać anomalie z dokładnością do 1 mm. Badanie wykonuje się użyciem środka kontrastującego lub bez. Badanie wykonuje się, gdy u pacjenta zaobserwowano objawy wskazujące na nadmiar lub niedobór hormonów przysadki. Dodatkowo wskazaniem do wykonania badania są urazy i uszkodzenia obszaru głowy oraz przewlekłe stany zapalne lub grudki wywołane sarkoidozą.

W każdym przypadku rezonans magnetyczny przysadki mózgowej uzupełniają badania laboratoryjne, które mierzą stężenie wydzielanych przez nią hormonów. Działa to także w drugą stronę. Wyniki badań hormonalnych mogą stanowić wskazanie do wykonania badania obrazowego. Obie metody są komplementarne i służą efektywnej diagnostyce.